DSL, mobiel netwerk, kabel en glasvezel: de FRITZ!Box werkt op elke aansluiting. Maar wat zijn eigenlijk de verschillen tussen deze aansluittypes? Deze vraagbaakreeks zet alles voor je op een rijtje. DSL bijt het spits af.
Alle begin was ... langzaam
DSL (Digital Subscriber Line) is een verzamelbegrip voor meerdere standaarden voor gegevensoverdracht met hoge gegevensnelheden. Tot bij Deutsche Telekom begin 2000 de eerste ADSL-verbindingen beschikbaar kwamen, bracht je een internetverbinding tot stand via de 56k-modem (met het bekendste inbelgeluid aller tijden) of via ISDN (64 kbit/s en bij kanaalbundeling 128 kbit/s). DSL gebruikt frequentiebanden die zich in een ander bereik bevinden dan die van telefonie of ISDN. Dankzij deze technologie wordt de gegevensoverdracht geoptimaliseerd door de datastroom slim te verdelen over meerdere frequenties.
Bij de marktintroductie beloofde DSL downloadsnelheden tot wel 768 kbit/s. Afhankelijk van de gekozen bundel kon de klant een bepaald aantal uren per maand internetten. Een flatrate, waarmee voor een vaste prijs onbeperkt kon worden geïnternet, verscheen pas later.Als we naar het aanbod van verschillende DSL-providers kijken, zien we dat anno 2019 een DSL-aansluiting met een snelheid van minimaal 25-50 Mbit/s al tot de instaptarieven behoort en dat aanbiedingen van 100 Mbit/s en hoger inmiddels geen uitzondering meer zijn.
ADSL, VDSL, G.fast – een overzicht van de ontwikkelingen
De eerste bruikbare DSL-standaard was ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line). Deze standaard wordt gekenmerkt door twee eigenschappen die tot op de dag van vandaag voor alle DSL-varianten typerend zijn: ten eerste het gelijktijdig gebruik van de internetverbinding en de vaste telefoonlijn, en ten tweede de asymmetrische verhouding tussen upload- en downloadsnelheid. Dit laatste betekent dat er meer bandbreedte beschikbaar is voor downloaden dan voor uploaden.
Aspect van de afstand
Alle DSL-varianten gebruiken voor het laatste stuk van de overdracht koperlijnen. Deze lijnen, ook wel aansluitnetwerk genoemd, komen samen in de centrale. Hoe verder de aansluiting van de centrale is, hoe lager de overdrachtssnelheid. Dit kan vooral in landelijke gebieden met weinig centrales in langzame verbindingen resulteren.
DSL: alle details in de video
De volgende tabel geeft een overzicht van de technologische vooruitgang
ADSL
luidde het DSL-tijdperk in met een maximale overdrachtssnelheid van 6 Mbit/s.
ADSL2
is een verdere ontwikkeling van ADSL, die in Duitsland praktisch niet werd toegepast. In plaats daarvan volgde meteen de overstap naar ADSL2+.
ADSL2+
kwam in 2006 op de markt. Providers boden snelheden tot wel 16 Mbit/s aan. ADSL2+ maakt gebruik van een hoger frequentiebereik dan ADSL en zorgt daardoor voor een betere gegevensoverdracht en een groter bereik.
VDSL
oftewel Very High Digital Subscriber Line heeft zich in Duitsland nooit echt doorgezet vanwege de beperkte reikwijdte en de incompatibiliteit met de ADSL-techniek. Als er sprake van VDSL is, wordt meestal VDSL2 bedoeld.
VDSL2
is gebaseerd op de ADSL-techniek en is volledig neerwaarts compatibel. Overdrachtsnelheden tot wel 50 Mbit/s droegen in belangrijke mate bij aan het succes van VDSL2 in Duitsland. Daarnaast bood deze technologie meer flexibiliteit bij de verdeling over verschillende diensten en bij het bepalen van de verhouding tussen download- en uploadsnelheid.
VDSL-vectoring
realiseert overdrachtssnelheden van maximaal 100 Mbit/s. Meer gebruikers zorgen onvermijdelijk voor een stijging van het gegevensverkeer. Deze gegevensstromen verzenden op bepaalde frequenties die elkaar kunnen storen of ‘overspreken’. Vectoring voorkomt dit door tegelijkertijd met het eigenlijke datasignaal een tegensignaal te verzenden dat de storingsfrequenties compenseert. Vectoring zorgt er in feite voor dat de snelheid toeneemt, ondanks het toenemende aantal.
Supervectoring
Supervectoring is een geoptimaliseerde variant van VDSL-Vectoring, waarbij de bandbreedte voor gegevensoverdracht is uitgebreid van 17 naar 35 MHz. Zo kunnen er nog meer frequentiespectra tegelijkertijd en zonder problemen worden gebruikt. Supervectoring maakt gegevensstromen van maximaal 250 Mbit/s mogelijk.
G.fast
belooft dankzij de uitbreiding van de bandbreedte hogere overdrachtssnelheden van maximaal 2 Gbit/s. Omdat de overdracht op hoge frequenties plaatsvindt, is een betrouwbare dekking beperkt tot relatief korte afstanden. Het probleem van overspraak wordt nog groter, waardoor vectoring onmisbaar is.
Noodzakelijke hardware
Voor DSL-toegang is in principe een DSL-modem vereist. Een FRITZ!Box biedt daarnaast meerdere computers of mobiele apparaten toegang tot het netwerk, fungeert als telefooncentrale en beschikt over de nieuwste multimediafuncties.
